Twitter
Facebook (Wydawnictwo)
YouTubeMuzyka - aktualności
Polsko-niemiecki rocznik translatorski „OderÜbersetzen" powstał w 2009 r. na Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą, w Collegium Polonicum w Słubicach, które sprawuje pieczę nad listami i manuskryptami Karla Dedeciusa.
Publikacja adresowana jest do tłumaczy-praktyków, translatologów oraz wszystkich zainteresowanych tematyką przekładów, a także do osób zaangażowanych na rzecz polsko-niemieckiej wymiany kulturalnej i literackiej. Oprócz krytycznych i analitycznych tekstów na temat translatoryki można tu znaleźć wywiady z tłumaczami oraz artykuły przez nich napisane, w których dzielą się oni refleksjami na temat swojej pracy.
W latach 2009-2013 rocznik był wydawany przez Wydawnictwo FA-art.
Głównym tematem trzeciego numeru rocznika jest „Wirksamkeit literarischer Übersetzung”. Oprócz tekstów na temat translatoryki można w nim znaleźć wywiady z tłumaczami i artykuły przez nich napisane.
Głównym tematem trzeciego numeru rocznika jest „Übersetzung zwischen Kunst und Politik”. Oprócz tekstów na temat translatoryki można w nim znaleźć wywiady z tłumaczami i artykuły przez nich napisane.
Głównym tematem drugiego numeru rocznika jest „Übersetzung im Widerstreit”. Oprócz tekstów na temat translatoryki można w nim znaleźć wywiady z tłumaczami i artykuły przez nich napisane.
Głównym tematem pierwszego numeru rocznika jest „Przekład jako doświadczenie”. Oprócz tekstów na temat translatoryki można tu znaleźć wywiady z tłumaczami i artykuły przez nich napisane.
może zainteresuje cię też…
-
Stanisław Brzozowski – (ko)repetycje – tom 1
w publikacje naukowe Czytaj dalej...
Stanisław Brzozowski – (ko)repetycje – tom 1. Pod red. Doroty Kozickiej, Joanny Orskiej i Krzysztofa Uniłowskiego.
Wydawnictwo FA-art. Uniwersytet Śląski. Katowice 2012.Chcieliśmy się przyjrzeć temu, jak zaprojektowane przez Stanisława Brzozowskiego pojęcia, sposoby krytycznego myślenia, a także budowania krytycznej wypowiedzi de– i rekontekstualizują się dziś w nowych, a właściwie nowoczesnych i ponowoczesnych epistemach. Wydaje nam się bowiem, że postrukturalistyczne narzędzia, akcentujące fragmentaryczność, płynność, „kłączowatość”, zmienność, paradoksalność — a przede wszystkim performatywność języka, tożsamości, doświadczenia, dobrze oddają specyfikę myślenia i pisania Stanisława Brzozowskiego.