Stanisław Brzozowski – (ko)repetycje – tom 2

Oceń ten artykuł
(2 głosów)

Stanisław Brzozowski – (ko)repetycje – tom 2. Pod red. Tomasza Mizerkiewicza, Andrzeja Skrendy i Krzysztofa Uniłowskiego.
Wydawnictwo FA-art. Uniwersytet Śląski. Katowice 2013.

Twórczość Stanisława Brzozowskiego, plasująca się na przecięciu krytyki, powieściopisarstwa, filozofii, antropologii kultury i historii idei, to jedna z najważniejszych manifestacji nowoczesnej literatury, w ramach której pisanie staje się sposobem doświadczania, aktem samowiedzy i uprzywilejowanym dyskursem społecznym.

 

Zgromadzone w niniejszym tomie teksty proponują nowe interpretacje dorobku Stanisława Brzozowskiego, ale też przyglądają się jego obecności w późniejszych, radykalnie różnych projektach krytycznych, ideowych, artystycznych. Takie bogactwo odczytań i nawiązań świadczy o tym, że zmarły na początku ubiegłego stulecia Stanisław Brzozowski to „krytyk towarzyszący” całemu XX wiekowi, który w swych pismach wyraził zalążkowo wiele współczesnych nam problemów i niejako zaprojektował (przynajmniej na polskim gruncie) większość później rozwijanych postaw. Nie mogło zatem być inaczej — autorzy tego tomu nie tylko opisują, lecz również sami zabierają głos w niekończącym się sporze o Brzozowskiego.

 

Spis treści

Słowo wstępne
Wykaz skrótów

Część pierwsza
Dorota Kozicka: Brzozowski — pobożne życzenie krytyki
Krzysztof Kłosiński: Metafora pracy i praca metafory
Andrzej Zawadzki: „Między tekstem czytać”. Kilka uwag o hermeneutyce Stanisława Brzozowskiego
Krzysztof Hoffmann: Miejsce
Joanna Soćko: Kuźnia Brzozowskiego. O robotniku piszącym, warsztacie pracy i warunkach przeżycia

Część druga
Jan Zięba: Brzozowski o Wyspiańskim. Zapomniany projekt nowoczesnej literatury?
Paweł Tomczok: Brzozowski a empiriokrytycyzm
Eliza Kącka: „Poetical mind” a nowa formuła krytyki (John Henry Newman w lekturze Stanisława Brzozowskiego)
Paweł Kaczmarski: Brzozowski i Whitman. Niechętne olśnienia
Mateusz Bourkane: Powieść historyczna w poglądach Stanisława Brzozowskiego
Tomasz Mizerkiewicz: Momenty ekscytacji. Od „Płomieni” do „Samego wśród ludzi”

Część trzecia
Agata Bielik–Robson: Inne nawrócenie. Stanisława Brzozowskiego katolicyzm osobisty
Piotr Bogalecki: „Wszyscy jesteśmy jezuitami”. Stanisław Brzozowski i postsekularyzm
Andrzej Skrendo: Stanisław Brzozowski i Andrzej Falkiewicz — fragmenty o powinowactwie
Anna Gębala: „Punkt rodny bytu”. Uwagi o języku ciała Stanisława Brzozowskiego i Andrzeja Falkiewicza

Indeks nazwisk

Twórczość Stanisława Brzozowskiego, plasująca się na przecięciu krytyki, powieściopisarstwa, filozofii, antropologii kultury i historii idei, to jedna z najważniejszych manifestacji nowoczesnej literatury, w ramach której pisanie staje się sposobem doświadczania, aktem samowiedzy i uprzywilejowanym dyskursem społecznym.

Zgromadzone w niniejszym tomie teksty proponują nowe interpretacje dorobku Stanisława Brzozowskiego, ale też przyglądają się jego obecności w późniejszych, radykalnie różnych projektach krytycznych, ideowych, artystycznych. Takie bogactwo odczytań i nawiązań świadczy o tym, że zmarły na początku ubiegłego stulecia Stanisław Brzozowski to „krytyk towarzyszący” całemu XX wiekowi, który w swych pismach wyraził zalążkowo wiele współczesnych nam problemów i niejako zaprojektował (przynajmniej na polskim gruncie) większość później rozwijanych postaw. Nie mogło zatem być inaczej — autorzy tego tomu nie tylko opisują, lecz również sami zabierają głos w niekończącym się sporze o Brzozowskiego.

Zapraszamy na zakupy

  • Kup książkę
  • {product sku=K0039}

może zainteresuje cię też…

  • Małe i mniejsze
    Małe i mniejsze

    Paweł Mackiewicz: Małe i mniejsze. Notatki o najnowszej poezji i krytyce.
    Wydawnictwo FA-art. Uniwersytet Wrocławski. Katowice 2013.
    e-book: Wydawnictwo FA-art. Katowice 2013.

    Już w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku opinie krytyków udzielających się w gazetach wysokonakładowych — o pismach branżowych nie wspominając — przestały uchodzić za wzorcowe. Od końca tamtej dekady coraz łatwiej zrozumieć paradoks obiegu wytworów krytycznoliterackich: im większe grono potencjalnych odbiorców, tym mniejsza siła oddziaływania krytyki. I na odwrót — im mniejszy bywa jej zasięg, tym większa szansa na skuteczną wymianę myśli. Krytyka skazana jest dziś na pracę u podstaw, co, jak sądzę, najlepiej jej samej wróży. Lepsze małe i mniejsze od iluzji uczestnictwa w dużym i powszechnym.

    w publikacje naukowe Czytaj dalej...

Strona www.FA-art.pl wykorzystuje informacje przechowywane w komputerze w formie tzw. ciasteczek (cookies) do celów statystycznych. Dowiedz się więcej.