Andrzej Ziemiański: Achaja. T. 2. „Fabryka Słów”. Lublin 2003.

Pisałem o pierwszej części cyklu, wypada wspomnieć o drugiej. Póki co autor się nie spieszy, by połączyć trzy zasadnicze wątki: księżniczki i wojowniczki Achai, księcia-oszusta Siriusa oraz kapłana Mereditha. Co prawda drogi bohaterów skrzyżowały się, ale tylko na chwilę. Zresztą tym razem dwa ostatnie z wymienionych wątków zostały odsunięte na dalszy plan. Najwięcej mówi się o przygodach Achai. W kategoriach kompozycyjnych należałoby to uznać za błąd, ale nie zrobię tego, bo atrakcje fabularne wynagradzają ten mankament. Z naddatkiem. W drugim tomie cyklu Ziemiańskiego dzieje się bardzo dużo i to w tempie przyprawiającym o zawrót głowy. Co najważniejsze, pomysły autora tyleż bawią, co frapują. Najbardziej spodobały mi się epizody dziejące się w rządzonym przez kobiety, sympatycznym kraju Arkach tudzież sceny batalistyczne z żołnierkami w roli głównej. Niniejszym przenoszę cykl Ziemiańskiego z grona wyróżniających się średniaków do fantastycznej ekstraligi, a czytelnikom życzę dobrej zabawy.