Wieczny powrót a dieta. Wrześniowy numer „Odry” (2003) otwiera wiersz Tadeusza Różewicza Wieczny powrót… poświęcony Fryckowi N., nieodmiennie popularnemu niemieckiemu filozofowi. Wiersz całkiem niezły, co nie dziwi, bo Różewicz zdążył już przyzwyczaić nas do tego, że nawet książkę telefoniczną mógłby, gdyby chciał – a pewnie nie chce i chwała mu za to – przerobić na kawał dobrej poezji. Interpretację całego wiersza pozostawiam specjalistom od Różewicza, mnie – przyznam – zafrapował jeden fragment, dotyczący wpływu diety na myślenie, a co za tym idzie również pisanie: dieta jest istotą filozofii / to co się zjada wydala się / w formie myśli. Jeżeli dieta faktycznie jest tak ważna, to wielu młodych poetów powinno poważnie rozważyć sprawę zmiany sposobu żywienia, bo ich wiersze świadczą o wiecznym powrocie niestrawności.