Wodo-spad. „Akcent” nr 3/2002 poświęcił się Kanadyjczykom, dokładniej polskim Kanadyjczykom. Odgrzano przy tej okazji termin „polska literatura emigracyjna”. Używa go piszący wstępniak Bogusław Wróblewski, asekurując się kokieteryjnym pytaniem „czyż nie jest to termin anachroniczny?” Ba! W rezultacie kanadyjskiej inicjatywy opublikowano m.in. kilka zestawów wierszy, kilka szkiców, dwa teksty-wspomnienia. Nie wszystkie autorstwa Kanadyjczyków, swoje miejsce w bloku znaleźli tutejsi jak najbardziej Henryk Radej, Stanisław Dłuski, Jan Wolski i Sergiusz Sterna-Wachowiak, którzy napisali o Kanadyjczykach szkice lub zadedykowali Kanadyjczykom wiersze. W bloku miejsce znalazł też dla siebie polski Amerykanin Kazimierz Braun. Udało mu się mianowicie po raz kolejny opublikować opowiadanie Wodospadanie Niagarą za Ojczyznę. W marcu 1996 roku ukazało się ono w „Opcjach” bez żadnej okazji, teraz, jako że Niagara na pograniczu amerykańsko-kanadyjskim, okazja się pojawiła. Wszystko wskazuje przy tym na to, że także przed 1996 r. było Wodospadanie… gdzieś – w USA? – po polsku publikowane. Tekst jest naprawdę interesujący, więc się, miejmy nadzieję, jeszcze w jakimś czasopiśmie kulturalnym objawi. Pasowałby na przykład do numeru o wodzie, świetnie by też uzupełniał blok o powtórzeniach.